ملت عشق

 اولین بار شاید اواخر سال ۹۶ بود که همسر رضا فیاضی که صاحب کتاب فروشی در جزیره کیش بود بهم پیشنهاد داد که کتاب ملت عشق را بخوانم. دلیل مقاومت اون روز خودم و این چند سال برای نخواندن این کتاب را با اینکه تعریفش را از چند جا شنیده بودم، متوجه نشدم. یک دلیل ساده اش طرح روی جلد کتاب و فونت آن بود که دوستش نداشتم. هنوز هم نمیدانم چرا از طرح اصلی کتاب برای ترجمه استفاده نمی کنند. با خودم گفتم کتابی که برای نماد عشق از قلب استفاده کنه، احتمالا یکسری مزخرفات داره برای سرگرمی. امروز که کتاب را تمام کردم متوجه شدم مقاومتم یک دلیل محکم دیگر داشت. احتمالا به صورت ناخوداگاه منتظر چیزی بودم تا وقتش برسد. به قول نویسنده از زبان شمس همه چیز در وقتش اتفاق می افتد. حالا دلیل آن مقاومت این چند ساله را خوب می دانم. جالب این که کتاب را در فرودگاه استانبول در دیار شمس و مولانا و در فاصله بین دو پرواز شروع به خواندن کردم. همسر آقای فیاضی هم زن نازنینی بود.اتفاقا یک نسخه قدیمی از کتاب جان شیفته هم داشت که وقتی متوجه داستان «ش» شد به گمانم می خواست به عنوان هدیه به من بدهد. کاش میخریدمش. 

قانون چهلم: عمری که بی عشق بگذرد ، بیهوده گذشته است. هیچ وقت نپرس که باید به دنبال عشق الاهی باشم یا مجازی، زمینی یا آسمانی یا جسمانی؟ از تفاوت ها، تفاوت زاده میشود. حال آن که عشق به هیچ متمم و صفتی نیاز ندارد. عشق، به تنهایی دنیایی است. یا درست در میانش هستی، در آتشش. یا بیرونش هست